origin ne demek Türkçe anlamı

i. asıl, köken, kaynak, başlangıç; nesil, doğuş, soy.

s., i. asli, esasa ait, ilk; özgün, yeni, yeni icat olunmuş, orijinal; yaratıcı (zeka); i. aslı, kaynak, menşe; asıl nüsha, müsvedde; acayip kimse. original mind yaratıcı zeka. original sin ilah. kalı- tımla geçen veya doğuştan olan günah.

i. yaratıcılık; özgünlük. originally z. aslen, esasında; orijinal bir şekilde.

f. icat etmek, meydana getirmek, çıkarmak, yaratmak, gelmek, olmak. origina'tion i. icat etme veya olma; meydana gelme; yaratılış.